Profersor w czasie wykładów
fot. archiwum prywatne

Aleksander Alfons Kubis (1935-2016)

Z serca

Dwa razy w roku, czasem częściej i pod byle pretekstem, odwiedzałem Wrocław. Powód był zawsze jeden – rozmowa z Panem Profesorem.

Miał w sobie ujmującą skromność przypisaną ludziom wielkim i tym Nauczycielom, których wiedza, osiągnięcia i dorobek stawia ponad innymi, i świadomość tej przewagi przyjmują z niedowierzaniem. Pamiętam Pana Profesora czekającego w wielkim hallu, przy drzwiach do nowego budynku przy ulicy Borowskiej, kiedy przyjechałem tam po raz pierwszy. Bał się, że nie trafię do jego pokoju znajdującego się naprzeciw wejścia. Potem herbata i kruche ciasteczka, bo przecież prosto z podróży. Nigdy nie zapomniał o niczym.

Przy pierwszym spotkaniu, Pan Profesor powiedział mi o dwóch marzeniach, by wydać rocznik Oddziału Wrocławskiego PTFarm i by zainteresować kogoś globulkami przeciwgrzybiczymi nowej generacji, które opracował.

Roczniki powstały dzięki pomocy Berlin Chemie/Menarini, ale wynalazku nie udało się wprowadzić do produkcji mimo anielskiej cierpliwości firmy LeLoch Healthcare w potyczkach z uczelnianą biurokracją. Pamiętam smutek w oczach Pana Profesora, który rozumiał, że podpisanie listu intencyjnego po dwóch latach spotkań i korespondencji, nie wróży szczęśliwego końca.

Tak, ten opatentowany wynalazek, prawdopodobnie przełomowy, po prostu nie miał historycznego szczęścia. Czekał od 1988 roku, wyprzedzając epokę i jeszcze w 2013 roku był atrakcyjny. Tylko kto dziś podpisuje list intencyjny przez dwa lata?

Nawet sojusznicy, zdający sobie sprawę ze stanu zdrowia Pana Profesora i chcący spełnić jego ostatnie wielkie marzenie z czystego szacunku dla autorytetu, nie zdołali pokonać biurokratycznej inercji.

Dziękuję Panie Profesorze za herbatę, ciasteczka i spacery po patio. Dziękuję za rozmowy, których zawsze mi było mało. Dziękuję Bogu za te spotkania – że były.

Odwaga i skromność

Od 2013 roku Pan Profesor oceniał suplementy zgłaszane do Nagrody Profesorów Farmacji. Wiedział doskonale o anatemie, którą z pomocą całego aparatu administracyjnego próbował nałożyć na nasze wyróżnienie były dyrektor jednego z państwowych instytutów. Potrafił mu powiedzieć – nie. Mistrz widział zawsze więcej.


Dorobek naukowy

Dorobek naukowy Prof. dr. hab. A. A. Kubisa obejmuje 110 oryginalnych prac naukowych opublikowanych głównie w czasopismach o zasięgu międzynarodowym, 105 komunikatów konferencyjnych, 44 patenty, 1 zgłoszenie patentowe, 3 projekty racjonalizatorskie oraz 3 wdrożenia preparatów leczniczych.

Wśród tematyki badawczej, nierzadko bardzo innowacyjnej, na szczególną uwagę zasługują prace dotyczące wpływu różnych czynników na dostępność farmaceutyczną substancji leczniczej z podłoży maściowych lipo- i hydrofilowych, głównie emulsyjnych typu W/O. Do innego nurtu należały badania podstawowe nad solwatacją polimerów hydrofilowych za pomocą polialkoholi, których owocem było opracowanie kilku oryginalnych preparatów leczniczych. Poddając tabletkowaniu solwatowaną metylocelulozę z dodatkiem kwasu mefenamowego i nipaginy opracowano opatrunki służące do leczenia suchego zębodołu. Właściwości solwatowanej metylocelulozy wykorzystano ponadto do stabilizacji hydrokortyzonu, w sporządzanych ex tempore żelach uzyskując stabilne preparaty lecznicze. Solwatowana metyloceluloza w połączeniu z aminoestrem kwasu polimetakrylowego, przy zastosowaniu odpowiedniego postępowania technologicznego została wykorzystana także do opracowania opatrunków kserożelowych przydatnych w leczeniu paradontozy.

Jednym z osiągnięć Profesora było także stworzenie własnego modelu biofarmaceutycznego do trawienia opatrunków żelatynowych za pomocą trypsyny in vitro. Dzięki temu opracowano preparaty o zróżnicowanej szybkości resorpcji w warunkach in vivo do leczenia kawern szczęki w chirurgii stomatologicznej. Na bazie polimerów hydrofilowych zostały także opracowane tabletki o modyfikowanym uwalnianiu kwasu cytrynowego, stosowane w profilaktyce tworzenia się kamieni nerkowych. Dzięki stworzeniu kompleksów etanoloaminy z polimerami anionowymi uzyskano związki, których roztwory wodne wykazują pH zbliżone do odczynu skóry – przydatne w terapii trądziku. Pod kierunkiem Profesora, opracowano trwałe wodne preparaty do leczenia trądziku pospolitego i różowatego za pomocą tetracykliny oraz leczenia opryszczki z zastosowaniem kwasu mefenamowego. Na uwagę zasługuje grupa publikacji dotycząca badań nad przeciwgrzybiczym działaniem etanoloamin, potwierdzając jej skuteczność w badaniach w warunkach in vitro oraz in vivo na zwierzętach doświadczalnych i hodowlanych.

Znaczący kierunek badań, prowadzonych pod opieką Profesora, był związany z wykorzystaniem polimerów kationowych do wiązania w kompleksy kwasu mlekowego. Uzyskane kompleksy zastosowane w preparatach ginekologicznych podczas badań klinicznych wykazywały wysoką skuteczność w stanach zapalnych oraz wspomagały rozwój fizjologicznej flory bakteryjnej.

Podobne wiadomości

Nie ma możliwości dodania komentarza