Kurzajki, zwane również brodawkami to zmiany skórne, które mają postać narośli bądź chropowatych guzków. Wywoływane są przez wirusa brodawczaka ludzkiego (HPV), w związku z tym bardzo łatwo zarazić się brodawkami i przenieść na inną część ciała lub inną osobę. Choć są niegroźne, szpecą, niektóre swędzą lub bolą, a walka z nimi wymaga dużo czasu.
Brodawki często mylone są z odciskami lub modzelami. Pacjenci wtedy starają się je usunąć na własną rękę metodami mechanicznymi, co generuje zakażenie kolejnych miejsc. Najczęściej występują brodawki zwykłe, umiejscowione na rękach lub brodawki płaskie występujące na stopach. Brodawki zwykłe są kalafiorowate i szorstkie, w ich budowie wyróżnić można korzeń połączony z licznymi naczyniami krwionośnymi otoczny licznymi warstwami złuszczającego się naskórka.
Brodawki stóp są podobne do zwykłych, jednak w związku z umiejscowieniem mogą być bardziej płaskie i bolesne, z powodu ucisku butów podczas chodzenia. Brodawki nie są niebezpieczne dla zdrowia, jednak szpecą i niekiedy mogą być bolesne. Ponadto można bardzo łatwo przenieść je w inne miejsca np. na skórę twarzy. Zarazić się można przez bezpośredni kontakt z osobą zakażoną poprzez podanie ręki, używanie tych samych przedmiotów. Szczególnie trzeba uważać na basenach czy siłowni, ponieważ brodawki przenoszą się również w wilgotnym środowisku. Czasem jest tak, że układ immunologiczny radzi sobie sam z kurzajkami, ale częściej niestety trzeba sięgnąć po metody farmakologiczne, aby się ich pozbyć.
Leczenie
Niezależnie od metody leczenia celem jest całkowite usunięcie kurzajki. Leczenie wymaga cierpliwości, ponieważ, żeby całkowicie się jej pozbyć, trzeba usunąć całkowicie korzeń, który znajduje się głęboko pod warstwami złuszczającego się naskórka. Jeśli nie zrobi się tego do końca, to kurzajka będzie cały czas odrastać. Jeśli na skórze pojawi się brodawka, to nie należy jej dotykać, drażnić, rozdrapywać czy wycinać, ponieważ spowoduje to rozniesienie na inne części ciała.
Istnieją dwie metody leczenia kurzajek – farmakologiczna, polegająca na stosowaniu preparatów zawierających kwasy, które aplikuje się na powierzchnię brodawki lub spraye wymrażające, oraz niefarmakologiczna w gabinetach dermatologicznych lub podologicznych, w których zmiany wypala się lub wymraża. Każda z tych metod ma na celu zniszczenie korzenia brodawki, a w efekcie jej usunięcie.
Terapia kwasowa
Terapia kwasowa polega na stosowaniu płynów, sprayów lub plastrów zawierających kwasy, najczęściej kwas mlekowy i kwas salicylowy, ale jest również jeden wyrób medyczny zawierający kwas monochlorooctowy. Kwasy mają działanie keratolityczne, rozpulchniające i zmiękczające zrogowaciały naskórek. Niekiedy efekt widać już po około dwóch tygodniach, ale najlepszy będzie widoczny po około 6-8 tygodniach. Terapia kwasowa ma jednak pewne przeciwskazania. Nie wolno jej stosować u dzieci poniżej 2. roku życia, kobiet w ciąży i karmiących piersią, w przypadku uczulenia na salicylany, a także u osób chorych na cukrzycę i neuropatie obwodowe. Dodatkowo należy poinformować pacjenta, że kwasy nie mogą dostać się do zdrowej skóry, dlatego zdrową skórę wokół kurzajki należy posmarować np. wazeliną, tak by oddzielić skórę zdrową od brodawki. Płyny z kwasami zawierają aplikator, który ułatwia stosowanie produktu, tak aby nie dotkąć do zdrowej skóry. Powierzchnia kurzajki po aplikacji staje się biała, skóra może nabrać odczynu zapalnego i lekko szczypać.
Plastry na kurzajki nakleja się na noc na osuszoną skórę i codziennie wieczorem nakleja nowy. Nawet jeżeli plaster założony na noc odpadnie w ciągu dnia, to nie należy się tym przejmować, bo kwas i tak jest aktywny i działa. Leczenie powinno trwać maksymalnie 12 tygodni. Nie powinno się ich stosować u dzieci poniżej 6. roku życia. Na rynku aptecznym dostępny jest także preparat z azotanem srebra do stosowania powyżej 4. roku życia. Azotan srebra powoduje sczernienie kurzajki i również dąży do usunięcia korzenia.
Spraye
W aptece dostępne są też spraye zawierające substancje wymrażające tj. eter dietylowy, propan, izobutan. Zawierają one aplikatory, które przykłada się do brodawki na określony czas np. 20 lub 40 sekund, w zależności od umiejscowienia i wymraża. W miejscu użycia powstaje białawy pęcherzyk, który odpada w przeciągu dwóch tygodni. Wymrażania nie można stosować na podrażnioną, czerwoną skórę, na brodawki twarzy i narządów płciowych.
Zabiegi
Im młodsza jest brodawka tym skuteczniejsze jest leczenie farmakologiczne, jednak w przypadku brodawek „starych”, z grubą warstwą zrogowaciałego naskórka konieczna jest wizyta u specjalisty. Im więcej warstw naskórka tym ciężej jest, aby preparaty miejscowe przedostały się do korzenia. W profesjonalnych gabinetach stosuje się różne metody: kriochirurgię, laseroterapię, elektrokoagulację lub zabiegi chirurgiczne z zastosowaniem skalpela. Kriochirurgia to po prostu wymrażanie, ale zupełnie inne niż to, które pacjent może wykonać samodzielnie preparatami z apteki. W tym przypadku lekarz używa ciekłego azotu o temperaturze do -180 stopni. W miejscu kurzajki tworzy się pęcherz, który goi się w ciągu kilkunastu dni i może pozostawić bliznę.
Laserowe usuwanie brodawek w przeciwieństwie do kriochirugii wymaga znieczulenia. Światło laserowe jest pochłaniane przez wodę z tkanek kurzajki. Elektrokoagulacja to traktowanie brodawek prądem o wysokiej częstotliwości, co powoduje ścinanie białek, a w konsekwencji wypalenie kurzajki. Zabieg wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym. W przypadku pacjentów, którzy bardzo długo zwlekali z leczeniem kurzajek konieczne może się stać leczenie chirurgiczne przy użyciu skalpela. Zabieg ten wykonywany jest w znieczuleniu miejscowym i może pozostawić bliznę na skórze.
Nie ma jednej metody, która w 100 proc. wyleczy kurzajki. Wszystko zależy od tego, jak szybko podejmuje się leczenie i jak głęboko korzeń wnika w skórę. Metody niefarmakologiczne są zdeycydowanie droższe od preparatów dostępnych bez recepty. Jednak nie ma gwarancji, że po jednym zabiegu problem zniknie. Często zabiegi muszą być powtarzane.
