fot. depositphotos

Leczenie brodawek

Nie ma niestety leku, który swoiście niszczyłby wirusa HPV. Jednak istnieją substancje, które przyczyniają się do zmniejszenia objawów chorobowych.

Brodawki skórne są jednym z wielu problemów skórnych zarówno u dzieci, jak i dorosłych. Cutaneous warts – bo tak po łacinie nazywamy to schorzenie – polegają na łagodnej proliferacji naskórka stóp lub dłoni w wyniku miejscowego zarażenia wirusem Human papillomavirus (HPV), czyli wirusem brodawczaka ludzkiego. Miejscowy rozrost skóry lub błony śluzowej, który spowodowany jest zakażeniem wirusem bywa często mylony z różnymi łagodnymi guzkami skóry, co staje się powodem nierozpoznania choroby.

Tabela 1. Typy wirusa HPV wywołujące zmiany skórne
Typ HPV Typ brodawek
HPV 1 Brodawki stóp i rąk (tzw. myrmecia)
HPV 2 Brodawki zwykłe, kłykciny u dzieci
HPV 3 Brodawki płaskie
HPV 4 Brodawki zwykłe (głównie dłonie)
HPV 7 Brodawki zwykłe przerosłe
HPV 10 Brodawki płaskie (przejściowe)
HPV 26, 27, 28 Brodawki zwykłe (głównie
w immunospresji)
(na postawie: Majewski S., Goyal-Stec M. Leczenie brodawek skórnych wywołanych przez wirusa brodawczaka ludzkiego, Postępy Dermatologii i Alergologii XXIII, 2006)

 

Zakażenie

Do zakażenia dochodzi najczęściej przez kontakt bezpośredni z zakażoną osobą. Może być to podanie ręki, kontakt seksualny, poprzez wspólne użytkowanie przedmiotów. Zakażeniom sprzyjają drobne urazy i przerwanie ciągłości naskórka, dzięki którym wirus może bez problemu wnikać do naszego organizmu. Bardzo poważnym problemem staje się obecność chorób współistniejących, które obniżając odporność ułatwiają wirusowi penetrację. Spadek odporności, ale także rozmiękczenie skóry, otarcia, zadrapania w znaczący sposób wpływają na wzrost częstości występowania przypadków osób zakażonych. A należy pamiętać, że wirus, wywołujący brodawki (kurzajki) to ten sam wirus wywołujący zmiany w postaci kłykcin kończystych, również stając się przyczyną części nowotworów złośliwych, jak rak szyjki macicy lub rak prącia.

Uwzględniając powyższe dane, nie dziwi fakt, że do częstych zakażeń dochodzi na siłowniach, saunie, basenach, łazienkach hotelowych i innych miejscach publicznych, w przypadkach nie przestrzegania podstawowych zasad higieny. Czynnikiem ryzyka stają się także zabiegi kosmetyczne, w których dochodzi do przerwania ciągłości naskórka lub wykonywanych niewyjałowionym sprzętem wielokrotnego użytku.

W związku z powszechnością czynników, które predysponują do wystąpienia choroby, jak i powszechności występowania samego wirusa często nie jesteśmy świadomi styczności z wirusem. Jednak nie każdy kontakt z wirusem kończy się charakterystycznymi objawami i zakażeniem. Nasz organizm bowiem w kontakcie z wirusem uruchamia szereg mechanizmów obronnych. Jednym z nich jest wytwarzanie przeciwciał przeciw wirusom. Skóra dzieci jest cieńsza i bardziej delikatna, w związku z tym są one bardziej narażone na zachorowanie.

Leczenie

Celem leczenia osób zarażonych wirusem jest przede wszystkim eliminacja wirusa z organizmu oraz poprawa wyglądu zmienionych chorobowo miejsc. Z jednej strony leczymy chorobę, a z drugiej strony przyczyniamy się do eliminowania dyskomfortu psychicznego, który może być związany z obecnością zmian patologicznych. Żadna z dotychczas stosowanych metod nie jest skuteczna w 100%. Przyczyną jest brak leku, który swoiście niszczyłby wirusa HPV. Jednak istnieją substancje, które przyczyniają się do zmniejszenia objawów chorobowych.

Jako pierwsze polecane pacjentom są preparaty zawierające w swym składzie kwas salicylowy. Najczęściej są one dostępne w postaci płynu, żelu, maści, a także plastrów. Kwas salicylowy działa keratolityczne, dzięki czemu powoli niszczy zakażony wirusem naskórek, jednocześnie powodując podrażnienie i miejscowy stan zapalny. Badania kliniczne wykazały, że stosowanie kwasu salicylowego jest metodą skuteczną i bezpieczną. Jedyną wadą stosowania tego typu preparatów może być długotrwała terapia. Inne metody opierające się na kwasach stosowane są najczęściej pod okiem lekarza, a preparaty zawierające w swym składzie inne kwasy mogą powodować podrażnienie otaczającej brodawkę skóry.

Metody, z których można korzystać w trakcie leczenia brodawek zaliczane są do kategorii chemicznej, fizycznej, cytostatycznej, fotodynamicznej i immunomodulującej. Przegląd substancji leczniczych, które wykorzystywane są w wymienionych metodach zawiera tabela 2.

 

 Tabela 2. Wybrane współczesne metody leczenia brodawek skórnych

chemiczne fizyczne cytostatyczne fotodynamiczne immunomodulujące
kwas salicylowy, kwas dwu i trójchlorooctowy, kwas mlekowy, preparaty złożone wyłyżeczkowanie, wycięcie, krioterapia, laseroterapia 5-fluorouracyl, bleomycyna preparaty fotouczulające z jednoczesnym naświetlaniem laserem Imikwimod, interferon
alfa-2b
(na postawie: Majewski S., Goyal-Stec M. Leczenie brodawek skórnych wywołanych przez wirusy brodawczaka ludzkiego, który został zamieszczony w XXIII numerze Postępy Dermatologii i Alergologii w 2006 roku)

Plastry

Preparaty w formie plastrów stają się coraz bardziej popularną metodą ponieważ łatwo stosować je osobom aktywnym fizycznie. Pomagają usuwać kurzajki, ale jednocześnie ograniczają ich rozprzestrzenianie dzięki idealnemu dopasowaniu i przyleganiu do skóry oraz odcięciu powierzchni brodawki od środowiska zewnętrznego. Minimalizacja ryzyka rozprzestrzeniania brodawki na inne miejsca na skórze lub na inne osoby jest niewątpliwie zaletą. Substancją leczniczą stosowaną w plastrach jest kwas salicylowy. Jego działanie antyseptyczne oraz keratolityczne w wysokich stężeniach czyni je skutecznym środkiem w walce z chorobą. Plastry należy stosować regularnie aż do całkowitego wyleczenia.

Leczenie niefarmakologiczne

Do niefarmakologicznego leczenia brodawek zaliczamy między innymi krioterapię. W trakcie jej stosowania najczęściej wykorzystuje się ciekły azot w temperaturze -196 stopni C. Wykorzystanie tak niskich temperatur powoduje martwicę tkanek zakażonych wirusem HPV. W tej metodzie wykorzystuje się ciekły azot w postaci specjalnego aplikatora, który umożliwia punktowe zastosowanie preparatu, aby nie uszkadzać zdrowych tkanek. Środki tego typu dostępne są bez recepty w aptece, wraz z dokładnym opisem zastosowania. Pacjentowi w trakcie wydawania preparatów z ciekłym azotem należy zwrócić uwagę na fakt powstania rumienia po zastosowaniu wyżej opisanej metody, tak aby pacjent był świadomy działań niepożądanych. Następnie powstaje pęcherz, który z czasem pęka i złuszcza się.

Preparaty immunologiczne

Na rynku występuje preparat zawierający imiquimod. Jest to substancja indukująca syntezę cytokin prozapalnych aktywując nabytą i wrodzoną odporność. Preparat nie niszczy bezpośrednio cząstek wirusa jednak zmniejsza jego namnażanie i przez to ilość kopii wirusów HPV. Przez indukowanie odpowiedzi immunologicznej preparat w postaci 5% kremu jest wygodny w stosowaniu, jednocześnie wzmacnia odporność zapobiegając nawrotom.

Przeciwwskazania DO terapii kwasami

  • Dzieci w wieku poniżej 2. roku życia, kobiety w ciąży i karmiące piersią
  • Uczulenie na salicylany
  • Stosowanie na zmienioną zapalnie skórę, znamiona, pieprzyki
  • Brodawki pojawiające się w okolicach intymnych, na twarzy i błonach śluzowych
  • Brodawki krwawiące lub o nietypowym kolorze
  • U chorych na cukrzycę, neuropatie obwodowe lub z zaburzeniami krążenia obwodowego

Źródło: Przegląd preparatów bez recepty, Kurzajki, J. Dereń, 2017

Podobne wiadomości

Nie ma możliwości dodania komentarza