kolka
fot. depositphotos

Kolka

Kolka to jedna z najczęściej występujących dolegliwości u niemowląt. Jej objawy nie są groźne, jednak wpływają na dobre samopoczucie zarówno dziecka, jak i rodziców. Dlatego naukowcy od lat szukają skutecznego środka zaradczego.

Według niektórych szacunków z jej powodu cierpi od 3 proc. do nawet 43 proc. dzieci przed ukończeniem dwunastu miesięcy. W większości przypadków pierwsze objawy kolki niemowlęcej pojawiają się około 3. tygodnia życia i zwykle ustępują do ukończenia przez dziecko trzech miesięcy – z tego powodu o tej przypadłości mówi się również czasem „100 dni płaczu”. W rzadkich przypadkach symptomy mogą utrzymywać się do 6., a nawet 9. miesiąca. Warto dodać, że kolki mogą się pojawić u każdego niemowlęcia, niezależnie od płci oraz sposobu karmienia. Na szczęście nie mają one wpływu na prawidłowy rozwój dziecka, nie zagrażają jego zdrowiu ani życiu i w późniejszym czasie nie obserwuje się u niego żadnych zaburzeń. Jednak w przypadku podejrzeń wystąpienia tej dolegliwości zawsze warto skonsultować się z lekarzem pediatrą, aby mógł wykluczyć inne przyczyny tego stanu u dziecka.

Diagnoza i objawy

Rozpoznanie kolki niemowlęcej stawia się na podstawie charakterystycznego objawu, którym jest napadowy, trudny do ukojenia płacz utrzymujący się co najmniej przez trzy godziny (w sumie w ciągu całego dnia). Zwykle pojawia się on o tej samej porze dnia (najczęściej wieczorem), występuje minimum trzy razy w tygodniu i przez co najmniej trzy tygodnie.

Atak kolki u niemowlęcia może trwać kilka minut, ale również kilka długich godzin. Poza krzykiem lub silnym płaczem, towarzyszą jej objawy takie jak zaczerwienienie twarzy, gwałtowne podkurczanie i prostowanie nóżek, wzdęcie oraz wzmożone wydalenie gazów i trudności z wypróżnieniem. Najbardziej charakterystyczne są: jednak opisany charakter płaczu, stała pora pojawiania się dolegliwości oraz nagły początek i nagły koniec objawów bez uchwytnej przyczyny poprawy stanu.

Przyczyny kolki niemowlęcej

Przyczyny występowania kolki niemowlęcej nie są dotąd dokładnie poznane. Obecnie rozpatruje się kilka niezależnych teorii. Kolka może być objawem zaburzeń motoryki w niedojrzałym układzie pokarmowym, które prowadzą do bolesnych skurczów jelit. Może być również efektem alergii na białko mleka krowiego, nietolerancji laktozy oraz nadmiernego gromadzenia się gazów w jelitach. Poza tym prawdopodobną przyczyną jest nasilona reakcja dziecka na bodźce docierające do niego ze świata zewnętrznego, a związana z niedojrzałością układu nerwowego. Wśród innych czynników wymienia się nieprawidłową technikę karmienia, podczas którego dziecko połyka spore ilości powietrza, palenie papierosów przez matkę, a także depresję poporodową mamy. Najnowsze badania sugerują również, że bezpośrednią przyczyną rozwoju kolki niemowlęcej mogą być zaburzenia flory jelitowej u dziecka.

Postępowanie lecznicze

Kolka nie jest chorobą i nie zagraża ani zdrowiu, ani życiu dziecka, jednak ciągle szuka się skutecznego środka mogącego złagodzić jej symptomy, ponieważ są one źródłem niepokoju i dyskomfortu zarówno dla dziecka, jak i dla rodziców. Ze względu na trudną do ustalenia przyczynę rozwoju objawów, nie istnieje obecnie jedno najskuteczniejsze leczenie. W zależności od wywiadu lekarz może zalecić zmianę diety matki na bezmleczną lub wprowadzenie specjalistycznego mleka modyfikowanego. Dziecku podaje się również herbatki ziołowe (miętową, rumiankową, z kopru włoskiego) oraz leki wpływające na ułatwienie oddawania gazów i działające rozkurczowo. W przypadku podejrzenia nietolerancji laktozy zaleca się podawanie enzymu laktazy. Rodzice mogą również wykonywać masaż brzuszka, przykładać ciepłe kompresy, zastosować uspokajający biały szum. Według wielu doświadczonych rodziców najskuteczniejszym lekiem jest jednak noszenie, przytulanie i bujanie dziecka – w tym przypadku dobrze sprawdza noszenie go w chuście na brzuchu.

Zastosowanie preparatów probiotycznych

Obecnie coraz więcej mówi się o tym, że bezpośrednią przyczyną rozwoju objawów kolki niemowlęcej jest zachwianie naturalnej mikroflory jelitowej, pojawienie się w układzie pokarmowym patologicznych bakterii m.in. z rodzaju Klebsiella sp. i toczący się w związku z ich obecnością stan zapalny jelit. W związku z tym obiecującym wydaje się leczenie przy pomocy podawania odpowiednio skonstruowanych probiotyków. Pod tym kątem przebadano kilka szczepów. Podanie Lactobacilus reuteri dzieciom cierpiącym na kolkę niemowlęcą i karmionym naturalnie wykazało znaczącą poprawę stanu związaną między innymi ze skróceniem czasu płaczu podczas ataku. Probiotyk ten porównywano do placebo oraz simetikonu. Jednak efekt był pozytywny jedynie u dzieci karmionych naturalnie. Związane jest to z faktem, iż bakteria ta, do produkcji substancji aktywnej wpływającej na zahamowanie rozwoju szczepów patogennych (reuteryny), potrzebuje glicerolu. Jednak glicerol może powstawać jedynie podczas trawienia tłuszczy przez lipazę, a ta nie występuje naturalnie w układzie pokarmowym niemowlęcia. Jest natomiast dostarczana wraz z pokarmem kobiecym. U dzieci karmionych mieszankami mlecznymi nie dochodzi do produkcji reuteryny, a dodatkowo szczep ten wytwarza nadmierne ilości CO2, co może nawet nasilić objawy kolki.

W badaniach klinicznych obserwowano również wpływ szczepów Pedicoccus pentosaceus i Bifidobacterium longum. Wykazywały one wysoką skuteczność w łagodzeniu objawów kolki niemowlęcej w porównaniu do placebo. Efekt ten był wyrażony znacznym (nawet o 68 proc.) skróceniem czasu trwania płaczu związanego z epizodem kolki. Co ważne, efekt ten dotyczył nie tylko dzieci karmionych naturalnie, ale również przy użyciu sztucznych mieszanek.

Wspomniane badania są bardzo obiecujące i być może niedługo zostanie rozwiązany problem tak wielu młodych rodziców. Jednak przy wyborze i polecaniu preparatu probiotycznego, który ma zostać zastosowany u niemowlęcia warto zwrócić uwagę na zawarte w nich szczepy.

Szczepy zawarte w preparacie probiotycznym powinny:

• wykazywać odporność na działanie soków trawiennych (kwasu solnego i żółci),
• wykazywać zdolność kolonizowania układu pokarmowego i przylegania do komórek nabłonka jelit,
• być pochodzenia ludzkiego,
• mieć udowodnioną skuteczność w badaniach klinicznych,
• wykazywać właściwości przeciwdrobnoustrojowe dzięki produkcji odpowiednich substancji,
• wykazywać dobre właściwości wzrostowe i kolonizacyjne w układzie pokarmowym,
• wykazywać korzystne działanie na organizm człowieka, a przy tym bezpieczeństwo stosowania.

Podobne wiadomości

Nie ma możliwości dodania komentarza