Zdrowie z pasieki

Wyroby pszczele są niezwykle wartościowymi środkami wspomagającymi leczenie wiele chorób. Od stuleci były powszechnie cenione i stosowane we wspierającej medycynę ludową – apiterapii.

Obecnie wyroby pszczele docenia się w wielu dziedzinach medycyny konwencjonalnej. Wśród zalet tych preparatów, oprócz doskonałego składu, wymienia się także ich dobrą przyswajalność oraz korzystne działanie na wiele narządów i układów organizmu człowieka. Ze wszystkich wytworów pszczelich najlepiej znane są miód, propolis oraz pyłek pszczeli.

Miód

Miód pszczeli jest naturalnym surowcem wytwarzanym przez pszczoły Apis mellifica, powstałym z zebranego przez nie nektaru roślin i/lub spadzi. Substancje te zebrane i przetworzone przez pszczoły, zostają zmagazynowane w sześciokątnych komórkach plastrów, w których dojrzewają. Głównym składnikiem miodu są łatwo przyswajalne cukry – glukoza i fruktoza oraz kwasy organiczne, dekstryny, olejki eteryczne, barwniki, enzymy, znaczne ilości soli mineralnych (potas, sód, magnez, wapń, żelazo, miedź, krzem) oraz witamin (A, B1, B2, B6, D, K, PP i C). Miód nie jest lekiem, ale jego bogaty skład chemiczny działa wspomagająco w leczeniu wielu chorób.

Badania przeprowadzone na zdrowych ochotnikach potwierdzają, że miód pszczeli korzystnie oddziałuje na układ sercowo-naczyniowy i na układ krwiotwórczy. Zalecany jest pomocniczo w leczeniu miażdżycy, choroby wieńcowej, nadciśnieniu tętniczym i niewydolności serca. Wykazuje działanie odtruwające i wzmacniające. Poprawia wydolność umysłową. Działa korzystnie w terapii chorób nerek, dróg moczowych, wątroby oraz dróg żółciowych. Miód może być stosowany pomocniczo także w zapaleniach błony śluzowej jamy ustnej, paradontozie i pleśniawkach.

Miód wspomaga również gojenie się ran i oparzeń. Szczególne właściwości posiada miód Manuka, który może być stosowany na każdy rodzaj ran, w szczególności na rany martwicze oraz owrzodzenia, odleżyny i rany chirurgiczne.

W celach profilaktycznych miód pszczeli zaleca się stosować w ilości od 3 do 9 łyżek dziennie, najlepiej po uprzednim rozpuszczeniu w szklance ciepłej wody, wypitej 30 minut przez jedzeniem. Kurację taką należy stosować przez okres 2-3 miesięcy, co najmniej 2 razy w ciągu roku, aby osiągnąć zamierzony efekt.

Propolis (kit pszczeli)

Propolis uważany jest za produkt roślinny, będący wydzieliną pączków liści niektórych drzew, do którego pszczoły dodają zazwyczaj wosk oraz niewielkie ilości ich wydzieliny gruczołowej. W propolisie mogą znajdować się domieszki mechaniczne, takie jak kurz, pyłek kwiatowy, fragmenty padłych pszczół oraz cząstki drewna.

Dotychczas wyodrębniono ponad 300 związków wchodzących w skład propolisu. W największych ilościach występują w nim: żywice, wosk pszczeli, olejki eteryczne, wosk roślinny, substancje garbnikowe, pyłek kwiatowy, enzymy oraz szeroka grupa witamin i soli mineralnych. Dzięki tak zróżnicowanemu składowi, kit pszczeli wykazuje działanie antybakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze, przeciwpierwotniakowe, przeciwzapalnie oraz znieczulająco. Szybko regeneruje tkankę kostną, chrzestną, zapobiega powstawaniu blizn, pomaga w leczeniu czyraków, grzybicy, łuszczycy i trądziku oraz choroby jamy ustnej, tj. afty i pleśniawki. Preparat ten okazuje się także skuteczny w terapii oparzeń, odleżyn, chorób przewodu pokarmowego (wrzody, przewlekłe zapale okrężnicy), chorób wątroby, dróg żółciowych, nerek, gruczołu krokowego, cukrzycy oraz miażdżycy. Dodatkowo wykazuje działanie odtruwające i uspokajające. W sprzedaży propolis dostępny jest najczęściej w postaci wyciągów spirytusowych. Powszechnie występuje także w formie tabletek, czopków, aerozoli, maści i wyrobów kosmetycznych (balsamy, kremy i maseczki).

Pyłek pszczeli (obnóża)

Pyłek pszczeli to pyłek kwiatowy zebrany i przetransportowany przez pszczoły do ula. Powstaje on w wyniku zmieszania pyłku kwiatowego z odrobiną nektaru i wydzieliną gruczołów ślinowych pszczół zbieraczek. Pyłek pszczeli charakteryzuje się dość zróżnicowanym składem chemicznym. Szacuje się, że występuje w nim ponad 200 substancji, z których największą grupę stanowią: białka i aminokwasy, węglowodany, tłuszcze, enzymy, związki polifenolowe oraz witaminy i biopierwiastki. Pyłek pszczeli, podobnie jak miód i propolis, wykazuje szerokie spektrum działania. Przyjmowany profilaktycznie może zmniejszać ryzyko wystąpienia przeziębienia oraz grypy, zaś w przypadku zachorowania, skraca czas kuracji. Wspomaga leczenie depresji, redukuje nerwowość, rozdrażnienie, podwyższa koncentrację oraz sprawność psychiczną.

Polecany jest pomocniczo w terapii chorób wątroby (ostre i przewlekłe zapalenie), schorzeniach przewodu pokarmowego (wrzody, zaparcia) oraz w zaburzeniach przemiany lipidowej. Pyłek pszczeli wpływa dodatkowo na przemianę materii, przez co zalecany jest dzieciom zmagającym się z brakiem apatytu i niedożywieniem. Korzystne działanie pyłku pszczelego udowodniono także w terapii niedokrwistości z niedoboru żelaza, w cukrzycy, nadciśnieniu oraz w zaburzeniach funkcjonowania układu krążenia. Produkt ten najczęściej można kupić w postaci wysuszonych grudek, tzw. obnóży. Ich dzienna dawka dla osoby dorosłej powinna wynosić od 2 do 3 łyżek, przyjmowanych 3 razy dziennie przed jedzeniem. W celu zwiększenia przyswajalności, podaną porcję pyłku najlepiej jest spożywać w formie rozdrobnionej lub rozpuszczonej w ciepłej wodzie. Terapię taką zaleca się przeprowadzać na przełomie lata i jesieni oraz zimy i wiosny.

W aptekach pyłek pszczeli odnajdziemy najczęściej w kapsułkach w połączeniu z propolisem, cynkiem czy witaminą C. Preparaty tego typu polecane są pacjentom, którzy chcą wspierać swoją odporność, zwłaszcza w okresie zwiększonej zachorowalności na przykład jesienią czy zimą.

Poza miodem, propolisem i pyłkiem pszczelim, na dużą uwagę zasługują także pozostałe wytwory pszczele, wśród których wymienia się: mleczko pszczele, pierzgę, wosk, jad pszczeli, a nawet powietrze znajdujące się w ulu. Środki te wykazują porównywalne działanie do powyżej omówionych produktów. Dodatkową i niezwykle przekonywującą zachętą do stosowania wszystkich preparatów pochodzenia pszczelego, niech będzie znakomita forma fizyczna pszczelarzy. Nie bez przyczyny okrzyknięto ich bowiem drugą z najdłużej żyjących grup zawodowych.

Podobne wiadomości

Nie ma możliwości dodania komentarza